Przestępstwo niealimentacji, zdefiniowane w art. 209 Kodeksu Karnego odnosi się do sytuacji, gdy osoba zobowiązana do świadczenia alimentacyjnego, czyli do finansowego wspierania swoich bliskich, umyślnie unika wypełniania tego obowiązku. Przestępstwo to dotyczy przede wszystkim sytuacji, gdy osoba zobowiązana do płacenia alimentów na rzecz swoich dzieci, byłego małżonka, czy innych bliskich krewnych, nie wywiązuje się z tego obowiązku, pomimo że jest do tego zdolna finansowo.

Niealimentacja jest przestępstwem co do zasady ściganym na wniosek pokrzywdzonego, co oznacza, że postępowanie w sprawie zostaje wszczęte tylko wtedy, gdy osoba uprawniona do otrzymywania alimentów, lub jej przedstawiciel prawny, zgłosi ten fakt do organów ścigania. Ważnym elementem w charakterystyce tego przestępstwa jest umyślność działania sprawcy – oznacza to, że niealimentacja dotyczy sytuacji, gdy osoba zobowiązana świadomie i celowo unika płacenia alimentów, mimo że posiada wystarczające środki finansowe lub jest w stanie zdobyć takie środki.

Konsekwencje prawne niealimentacji mogą być poważne. Osoba skazana za to przestępstwo może zostać poddana karze pozbawienia wolności, grzywny, a także innym środkom karnym. W zależności od okoliczności sprawy i stopnia zaniedbania obowiązków alimentacyjnych, sąd może nałożyć różne sankcje.

Niealimentacja jest traktowana przez polskie prawo jako poważne naruszenie obowiązków rodzinnych. Wskazuje to na rozumienie, że wsparcie finansowe bliskich, zwłaszcza dzieci, jest fundamentalnym obowiązkiem, a jego niewypełnianie może prowadzić do negatywnych konsekwencji społecznych i emocjonalnych dla osób, które tego wsparcia potrzebują. Jest to przestępstwo, które podkreśla ważność odpowiedzialności rodzicielskiej i rodzinnej oraz konsekwencje prawne dla tych, którzy świadomie unikają swoich obowiązków.

‍

W naszej kancelarii pomagamy osobom, które stają naprzeciwko problemowi niealimentacji.